Geceye sığınır gibi
Saklamış düşlerini karanlığa
Üstüne örtmüş geceyi yorgan gibi
Sessiz sakin süzülmüş
Bir tohum bırakmış toprağa,
Doğada filizlensin diye umutları,
Gelecekte yeşillenen..
Körpe zihinlere ışık
Düştükçe tutunacak bir dal olsun
Bilim olsun,buluş olsun;
Aşı olsun ilaç olsun.
Sevda olsun, umut olsun,düş olsun.
Bir nice sevda yazmak istemiş,
Gece uzamış kelimelerde
Ne şair yorulmuş nede gece...
Şair haykırmış geceye
Göremediği aydınlığı,
Hiddeti ve öfkeli,.
Hiç böyle görmemişti şairi.
Kelimeler asansör oldu,
Bir kartal gibi tepelere yükseldi.
Kainatı ve evreni kuş bakışı seyretti
Aldı kalemi kağıdı
Ahenkli kelimelerle
Dokunaklı içten samimi
Kilim dokur gibi gerger gerger
İşledi şiirini,
Toplumun hayatın evrenin
Teline dokundu..
Şair mahzun ve yorgun
Gece,şaire meftun ve hayran.
Hiç yorulmazdı oysa yazmaktan
Gece, sessizce şaire seslendi
Bu yorgunluk ve ümitsizlik
Seni tüketecek...
Şair dürüst ve kararlı daldı,
Gecenin hüznüde bastırdı
Efkarlandı hatta bir sigara sardı,
O değilde dedi;
En çok dokunan şairin kalemine,
Yüreğine ve özüne olmazki tutsaklık
Kalemine yasak konulmaz ki.
Gece anladı sustu.
Şair dünden beri susmuştu.
Nerde coşkulu kelimeler...
Hey gidi günler hey.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder