Yorgun

İnsan hiç yorulur mu?

Genç kuvvetli zamanlarında

Çalışıp didinecek okuyacak. 

Sınavlardan sınavlara koşarken,

Adam olacak para kazanacak. 

Bir ev bir araba hayali

Artık neler alır hayali bilemem! 

Birde düzenbazlar ve dalkavuklar, 

Hiç yorulmadan köşeyi dönerken, 

Alkışlanacaklar yaptıkları

Buluş ve bilime hizmetleriyle. 

Parababaları ve iş adamları;

Düzenli öderken vergilerini

Bizim yoksul ve emekçi miz

Kılıç kalkan oyunayacak

Tarihin şanlı destanlarında

Geçmişin güzelliğiyle mutlu olacak... 

Adalet hep haklıdan yana işlemiştir. 

Yada güçlüden,yada yoksuldan

Ama hiç durmadan en adil şekilde.

Sorgulama ve itaat et

Mutlu olursun... 

Hayat izler bırakacak geçerken

Sinemde yaralar, 

Bu yorgunluk bu kırgınlık

Bir bakış bir akış.

Kırışıklık yüzlerde, 

Saçlar da aklar. 

Hırçın rüzgara kapılmış umutlar, 

Taştan taşa çarpmış 

Ne yol bulmuş, ne çare,.

Fukaralık ve yoksulluk

Bırakmamış peşini.. 

Yeryüzü,gökyüzüne kavuşmamış

Maviye vermiş hasretlerinin rengini, 

Gitmek istemiş uzak diyarlara

Bir başına,anlamlı yanlızlık üretmiş.

Ve kaçmış kendinden ve toplumdan

Savaşsada çok şey değişmeyecek 

Söylenenin aksine... 

Son sonunda durulmuş, yorulmuş, 

Beyni var aklı yok sevdalardan

Yıkık harabe duvarlar içinde

Kimler için tüketmiş ömrünü. 

Değmiş mi hak etmişler mi? 

Düşünceleri garip ve anlaşılmaz

Kara kitabını okurken, 

Aşkı gizli ve platonik kalmış. 

Ve üst üste gelmiş hesapsız acılar

Deli dolu gençlik yılları

Su gibi akıp geçmiş... 

Nem duvarı yıkar, keder ise insanı

Şimdi bakıp imreniyor

Dert tasa görmemiş mutlu insanlara.

Kim demiş insan yorulmaz, 

Hemde en çok insan yorulur. 

 

Amansız bir zaman.

Amansız bir zamanda, 

Yakalandım sevdaya

Yaz vakti tutuldum doluya, 

En kapalı havada 

Yıldızlar döküldü başıma. 

Gece içinde,gün gibi düşlerim

Gün içinde gece gibi karanlık

Tezatlar içinde mutluluğum. 

Birazdan şafak sökecek

Gün beklediği aydınlığa kavuşacak

Sırtı ise karanlığa.

Birazdan bebek doğacak, 

Bir yaşlı hayata veda edecek

Birinde sevinç, birinde gözyaşı

Bu nasıl bir devir daim. 

Hangi bilim izah eder ki, 

Ne zaman, ne mekan

Bir yerde ekiliyor bir yerde biçiliyor... 

Doğa ve tabiat el elele, 

Süregelen varlık ve yokluk arasında

Birde av olmak var avcı olduğu müddetçe

Hissettin mi ölüm korkusunu ensende

Koşmaya başlarsın. 

Ya sırtlan dişinden ya domdom kurşundan

Birde dar ağacına yürümek var

Saati ve saniyesi belli

Zaman gelip çatı verir 

Yürürsün son isteğin sorulur. 

Bırakın gideyim demeyi ne çok istersin

Sevdiklerimle, 

Ama yok literatürde eşi ve benzeri...

Depreme, sele ve fırtınaya, 

Birde aşka... 

En bilinmez ve tarifsizi

Kürek yok Sandal da ırmağın akıntısına kapılır gibi. 

Kör kurşunlara gelir gibi;

Tutulursun... 

Hep hazırlıksız yakalanırsın, 

En amansız zamanlarda... 

Şair ve gece

Şair,şiirine sığınmış

Geceye sığınır gibi

Saklamış düşlerini karanlığa

Üstüne örtmüş geceyi yorgan gibi

Sessiz sakin süzülmüş

Bir tohum bırakmış toprağa,

Doğada filizlensin diye umutları,

Gelecekte yeşillenen.. 

Körpe zihinlere ışık

Düştükçe tutunacak bir dal olsun

Bilim olsun,buluş olsun;

Aşı olsun ilaç olsun. 

Sevda olsun, umut olsun,düş olsun. 

Bir nice sevda yazmak istemiş, 

Gece uzamış kelimelerde

Ne şair yorulmuş nede gece... 

Şair haykırmış geceye

Göremediği aydınlığı, 

Hiddeti ve öfkeli,. 

Hiç böyle görmemişti şairi. 

Kelimeler asansör oldu, 

Bir kartal gibi tepelere yükseldi. 

Kainatı ve evreni kuş bakışı seyretti

Aldı kalemi kağıdı

Ahenkli kelimelerle 

Dokunaklı içten samimi

Kilim dokur gibi gerger gerger

İşledi şiirini, 

Toplumun hayatın evrenin

Teline dokundu.. 

Şair mahzun ve yorgun

Gece,şaire meftun ve hayran. 

Hiç yorulmazdı oysa yazmaktan

Gece, sessizce şaire seslendi

Bu yorgunluk ve ümitsizlik

Seni tüketecek... 

Şair dürüst ve kararlı daldı, 

Gecenin hüznüde bastırdı

Efkarlandı hatta bir sigara sardı, 

O değilde dedi;

En çok dokunan şairin kalemine, 

Yüreğine ve özüne olmazki tutsaklık

Kalemine yasak konulmaz ki. 

Gece anladı sustu. 

Şair dünden beri susmuştu.

Nerde coşkulu kelimeler... 

Hey gidi günler hey. 

İnsan

Mucize oluşum

Tarifsiz ve anlatılmaz

Bir beden,beden içinde bir can.

En güzel sanat eseri

Yaratılış,ince detaylar

İnsan evrende, evrende insanda

Arayışta, çırpınışta. 

Hasreti yüz yıldır solmamış

Çabalamış ve didin miş. 

Deli sular gibi çağlamış ırmakta, 

Dinmemiş dindirememiş sevdasını.. 

Sabırda,sükutta,kızıl kıyamette olmuş. 

Afette görmüş kıyım katliamda

Baş eğmemiş namerde, 

İnsanlığından bi haber bozguncu tayfasına. 

İnsan içinde iki ses yükselmiş. 

Biri yalan, biri gerçek. 

Ya güçlüden ya ezilenden olacaksın

Ya mazlumdan ya zalimden, 

Eğil dinle yüreğinin sesini... 

Dinle çocuğun annesini arayışındaki;

Sade masum tarafsız hakikatini.

Yada taraf ol güçlüden yana, 

Sessiz sessiz haksizliğa,

kuvvet o yanda çünkü,, 

En büyük erdem yanlışa yanliş demekmiş...

Rengi, dili veya görünüşümü insandı

Sevgisi merhameti yada düşüncesimi. 

Bir sürü yasalar var dünya üstünde

Bir sürü ön yargılı zihinler. 

Yıkılmaz tabular var, değişmez. 

Ya çark olursun devrana

Yada çark öğütür isimsiz kahraman olursun.

Bir taş atınca göle, taşın ağırlığınca

Halka halka dizilir 

Fikir olur düşünce olur

Her insanın birikimi ve tecrübesi kadar

Birde okyanus dalgaları gibi 

Sonsuz engin düşünceler vardır 

Ya velidir, ya delidir, yada şair... 

İnsan;

Karmaşık,tuhaf ve çözülmez

Bir okadar sade, basit ve çaresiz.. 

Olmayan zamanı icat etmiş

İsimler bulmuş günler,aylar

Kendi kendini yok eden hücreler

Yavaş yavaş ölen düşünceler gibi, 

Zaman demiş,yaşlılık demiş.. 

İnsanın en deli çağı

Bıçak sırtında yürürken

En bencil yaratıktır insan. 

Gün gelir muhakeme eder kendini

Sevdikleri ve yakınlarıyla

Bir tek kendine odaklıdır çünkü.

Hep içinde bir ses

Hep en iyi bilenin kendisi olduğunu saklar.

Beynin mi egonun mu oyunu

Buzullarda kalmış insanın görünmez

Saklı yüzleri.

Bir tarafı iyilik bir tarafı kötülük

Bir yanı et ve kemik diğer yanı ruh

İnanılmaz kaynaşma. 

Okadar alışmış okadar yurt edinmiş

Ruhun giysisi olmuş beden. 

Belkide ölüm ayırıyor bu dostluğu

Hayatta tattığımız en acı gerçek

Kaçınılmaz son, kıyamet.

Bunun üstüne;

Ne aşk acısı kalır geride 

Ne mutluluktan yarattığımız acılar

Unutulur kaybolur ölümün soğuk sessizliğinde. 

İnsan;

Değermiydi düşündünmü... 

Kalp kırmaya, 

Saltanat sevdasına

Toprak sevdasına, 

Kana kan dişe diş

Ölümüne savaşlara... 

 

Gül ve bülbül.

Gül,bülbülün içinde. 

Bülbül dertli başını, 

Aşık başını avutmak için

Öterken dertli dertli.. 

Gül güzellik sarhoşu

Kan kırmızı rengi 

Gelip geçenin hayran bakışı

Kendini beğenmiş ukala tavrı. 

Bülbül güle ulaşmak için

Dikenli sarmaşıkta kanattı ayağını, 

Konunca güle kan bulaştı yaprağa

Güzelliğimi kirlettin dedi bülbüle. 

Oysa bülbül aşkından fark etmemişti

Özür diledi gülden

İtiraf etti aşkını

Gül ben daha iyilerine layığım dedi. 

Bülbül gökyüzünde süzülüp 

Savurabilirdi yüreğini

Gök mavisinde özgürlüğe

Güle tutsak olmasaydı. 

Bülbül güle seninle ölebilirim

Aşkımız destan olabilir dedi

Gül güzelliğine güvendi

Birgün solacağından habersiz. 

Gül kaçtı bülbül kovaladı

Gülün aklını çelmeye çalıştı

Gülün aklı beş karış havadaydı

Taki birgün dalından kopana dek

Gül gün ve gün soldu

Bülbül de onla, soluyordu

Gül canlansın diye neşeli öttü

Gül anladı gerçek seveni

Artık çok geçti gül yalan oldu

Bülbül ise divane

Gül bülbül aşkı dillere destan

Hiç beraber olamadılar zaten

Bülbülü sahibi altın kafese koydu

Unutsun aşkını neşelensin

Ama yine dertli dertli öttü

Aklından çıkmayan gülüne... 

Kalmasın.

Kendi kendime yaşarken, 

Aklım sende kalmasın. 

Bedenimde ağrı, ruhumda sızı

Dilimde isyan,gönlümde hüsran,kalmasın. 

İnsan olmaya geldiysek hayatta;

Eksikliklerim olmamışlıklarım kalmasın. 

Kibir benlik görünmez ateş

Kıskançlık ve aç gözlülük kalmasın. 

Tepeden bakarken beni ademe

Kendimi beğenmişlik,hor görme kalmasın. 

Ateşi aşkına yanarken 

Söylenmemiş tek bir söz kalmasın. 

Bir benmi düçar oldum mazharı sırrına

Cümle alem;kurt,kuş hayran olmayan kalmasın. 

Açılsın kapılar çözülsün perde 

Esrarı hakikati görmeyen kalmasın. 

Ciğerler püryan olsun firkati hasretten

Kul hakkı yetim hakkı yiyen kalmasın. 

Bu diyarı gurbetten giderken

Son nefesim senden ayrı kalmasın. 

Bir baki diyara ulaşınca

Seni görmeyen gözüm kalmasın. 

Cümle cihan konuşurken heybeden, 

Hakikatler sözde kalmasın. 

Bir ileri iki geri,.

Bir ileri,iki geri. 

Kainat ve kısır döngü. 

Nerde duruyoruz

Nereye ulaştık

Nereye gidiyoruz.. 

Sorgular var hesaplar

Yasaklı, acımasız. 

Olmasa dediklerim 

Biri biri ardında... 

Bir ileri iki geri, 

Sanane onlardan

Mazlumsa ezilmişse

Farklı bir coğrafyada

Gün gelir ısırmaz dediğin

Yılan, senide ısırır

O zaman anlarsın. 

Sanane,banane, ondan, bundan

Deyip geçerler... 

Bir ileri iki geri

Muasır medeniyetler

Huzur barış kardeşlik

İlla adalet illa adalet

Sloganlardamı yaşamak

Sorma hepsi rüya

Su ve sabun orda

İster dokun

İster dokunma! 

Bir ileri iki geri. 

Bir yer bir bakar

Kıyamet kopmadı daha

Nazım dedi;

"Sen yanmazsan ben yanmazsam

Nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa"

Onlar yandı... 

Yanan yandığıyla kaldı, 

Yine her yer karanlıkta. 

Bir ileri iki geri... 

Ne çok aldandık

İntizar hasret

Sökmeyen şafaklarda

Uzak diyarlarda

Ne sen beni gördün 

Ne ben seni. 

Bunca mektup ve şiir

Bir düşün ya görseydik.

Bir ileri iki geri

Ey gecenin sahibi

Yer gök Evren sahibi

Dönüşümüz sanadır

Azamet inde hoş

Lütfun daha hoş

Ne varsa sende var... 

Biz insanlar ise;

Bir ileri iki geri.

Tercih

Işığın, sesin ve bakışın

Büyüsüne kapılıp süzülen bir damla

Ahenkle dans ederken 

Yıllar yıllar önce gençtim

En deli çağımda

Ömrümün taze baharında

Çırpınıp kanat çırparak gökyüzüne

Savurdum yüreğimi sonsuza

Hiç tutsak olmadan 

Umutlar düşler kurdum bir zamanlar

Bir sahil kasabasında 

Gökyüzü deniz ve ben.

 

Gökyüzünde karanlık bulutlar belirdi

Çöktü düşlerimin üstüne

Bir seçim yapmak lazımdı.. 

Ya bağlayacaktım yüreğimi 

Ya uçup gidecektim..

Tercih ve seçim zamanıydı

Kainat suskun kainat sessizdi

Mutluluk hayellerimdeyi biliyorum...

Bir yandanda., 

Umutlarını umudumuza bağlayanlar vardı

Çaresiz düşkün ve yaralı olanlar.

Bir cana can oluşun huzuru olabilmek

Yetebildiğin kadar.. 

Gönlüm ve ruhum git desede

Vicdanım kal dedi.. 

Sonsuza dek kal dedi.. 

Uçurumun kıyısında iki elimi yanlara açarak, 

Gözlerimi kapatıp bıraktım boşluğa.. 

Kendimi bıraktım umutlarımı bıraktım.. 

Artık ne eski gençliğim ne hayellerim kaldı

Kocaman tükenmiş yanmış kül olmuş umutlar

Herşey ufacık ayrıntılarda gizli

Bir dönemeç ten dönerken 

Verdiğin kararda gizli. 

Hani kıldan ince kılıçtan Keskin bir köprü var... 

Ya düşeceksin.. Ya geçeceksin.. 

Tercihini yapıp kesilip biçilerek.. 

Oyy sevdası yaralı

Oyy tükenmişliğin ve terk edilmişliğin

Acısı.. 

Hep sendeydi yüreğim.

Düşün sana! 

Gökyüzü masmavi ve açık rüzgarlı

Uçutmamı uçurtma çağımda. 

Rüzgara gökyüzüne küsüp. 

Sende kaldım.. Parçaladım süslediğim

Gözüm gibi baktığım rengarenk uçurtmamı... 

Ahmet arif ne demişti

"Can benim düş benim ellere nesi"

Sözde tercih benim. 

Mücbir sebepleri saymazsak eğer. 

Bizede ancak bukadar olur yol haritası 

Bir yanda tükenen umutlar

Bir yanda yeşeren sevdalar

İki ara bir derede kaldım çoğu zaman

Su ikiside bakınca

Biri ısının etkisiyle buharlaşmış

Diğeri gürül gürül çağlamış

Aşmış dereleri. 

Yaşamak işte ikiside.. 

Biri hoyrat başına, biri yanmaya mahkum. 

Yüzümdeki çizgi olmuş

Hatta derim deki döküntü 

Çaresizliğin imzası işte daha ne olsun. 

İyi kötü bir hayat

Şikayet yok olsa nolcak ki

Yaşanmış bitmiş.. 

Küllerin içinde alev aramak gibi

Kısa süre parlayıp sönmeye mahkum

Son çırpınış son pişmanlık misali

Ölünün arkasından yapılan ağıt gibi

Giden gitmiş tükenen tükenmiş.. 

Bir ömür böyle geçti, 

Allah pişmanlık vermesin.. 

Karamanın koyunu

Dedi ki;

Bir yiğit ki, 

Elini kaldırmadan 

Devrildi söğütler.. 

Heybetinden güneş dahi saklandı buluta.. 

Bende gördüm dedi, 

Bunlar nedir ki 

Er meydanında yiğitler yıkıldı 

Beş'er on'ar saldırdılar çelikten serhaddi.. 

Kurşun dahi işlemez... 

O olmasa dedi halimiz pek yamandı.. 

İşler yürümez di.

Herşeyi biliyor herşeyden anlıyor. 

Aman Allahım! 

Sahimi dedim.. 

Gözümde canlandırınca insan değil dedim heralde.. 

Hemde nasıl böyle yiğit 100 yılda bir gelir., 

Allahın bir lütfu inayeti! 

Bire beş beşe on eklenip gitti. 

Kartopu yuvarlandı çığ oldu aktı

Aklımda durdu izahımda.. 

Uzaktan geldi bizim takım elbiseli.. 

Baktım bizim gibi etten kemikten.. 

Sadece biraz havalı kaf dağına gitmiş mesela,. 

Sonra Hüd hüd kuşu yumurtasını bulmuş.. 

Satıyormuş isteyene, , 

Boyundan iki metre büyük işler deydi aklı belli. 

Bizimkiler görmek istedikleri kahramanı yaratmışlardı bile.. 

Her insan gibi bir kahramanı vardı gözünde. 

Ne söylense nafileydi.

İçimden dedimki;

Karamanın koyunu sonra çıkar oyunu.. 

Kelebek etkisi

Sanat Sanat içinmi,Sanat toplum içinmi? 

Bir göl kenarında koyunun kuyruğunun dereye değip değmediğini tartışıken insanlar.

Cellat kınından çekip kılıcını,adalet dağıtırken,, 

Savaşlar oldu ülkeler ülkelere karşı. 

Hepsi haklı hepsi masumdu. 

Ganimetler bahaneydi.. 

Son anda en çaresiz nefeste.

Aşağıdan yukarı çıkan sıcaklıkta.. 

En uzak iki uç insan bile pişmandı,. 

Hayatı evreni dolduran kütle hiç boşluk olmadı. 

Kelebeğin kanat çırpışı yayıldı dalga dalga, 

Kilometre uzaklarda yıkıma neden oldu. 

Komik gülünç ürkütücü 

Çağlar açıldı çağlar kapandı.

Bugünün aklı yarına tuhaf geldi. 

Bunlar maddede olan etkisi kelebek etkisi.. 

En basit en sıradan. 

Birde heyelan vardır ruhlar larda, sineye kazılan, 

Sözler vardır;

Savaşlar başlatan savaşlar durduran. 

Önce yıldırım Çakar sesin habercisidir çünkü. 

Tarifi mümkün olmayan bir cümle bazen;

Kocaman kitaplar anlatamaz, 

Bir film izlersin bir cümlesi dokunur.

Şahdamarıdır kelimelerin yakalanmışsındır. 

Açıldıkça açılır zihinde neler neler düşündürür., 

En son yüreğine oturur. 

Bakışlar vardır sonra... 

Deryalar denizler görürsün. 

Elini uzatırsın tutmak için okadar yakın sanırsın, 

Sonra uzaya çıkarsın hala tutamadan. 

Öyle yakın, öyle uzak.. 

Mesafenin zamanıda büyüsü bozulur,

Gerçekler meydana çıkınca.

Bir aşk vardır meydan okumuş aptalca, 

İnsanlara, zamana topluma hayata karşı. 

Azim olmuş zafer olmuş yangın olmuş. 

Önce sevip sonra dövsede.

Budanmadan meyve vermemiş. 

Acısı saklı kalmış. 

Yinede meydan okumuş adım aşk demiş. 

Baş eğmem gönül eğlendiren sevdalara. 

Aşk bile sorarmı kendine.. Acaba

Herkes rahatında uyurken, uyutulurken.. 

Sevdalara rüyalara dalarken yapmacık ta olsa.. 

Değdi mi kanlı bıçaklı ölümüne tutsak aşklara.. Değdi mi.. Diye sorarmı? 

Hersey dere kenarında uzanmış tek derdi koyunun kuyruğu.. 

Ha değdi, ha değmedi.. Olmak vardı.. 

Anlamadım!

Hayat uzun., yol uzun, bu fani bekada.

Yolmuyum yolcu muyum anlamadım.. 

Hicran sarınca yarelerimi bir tabip aradım, 

Dertmisin yarama dermanmı anlamadım.. 

Gece gündüz saat saniye derken akıp gitti ömür

Cihanda gerçek miyim hayalmiyim anlamadım

Genetik çözülmedi daha Evren var Evren içinde

Tohummuyum ağaçmıyım,anlamadım. 

Gök kubbeyi direksiz tutarken ayakta, 

Yerdemi göktemi içimdemisin anlamadım. 

Karınca mimarisi,yarasa sesindeki ultrason

İçgüdümü akılmı sırmı anlamadım. 

Bugün,yarın bir saat,bir sene sonrası. 

Planmıyım tuzakmıyım anlamadım.

Yemek içmek uyumak ve ısınmak hepsi bu. 

Yaşamak basit mi karmaşıkmı anlamadım. 

Yüzüme gülerken yokluğa sürükledin. 

Dostmusun düşmanmı anlamadım. 

Bal arıda arı çiçekte gezerken., 

Zehirmisin balmısın anlamadım. 

Bir zaman aklımı aldın başımdan gezdim divane

Aşkmısın dert misin anlamadım. 

kimliğe vakkas yazdılar kemal diye seslendiler

Vakkas mıyım kemal mıyım anlamadım.. 

Bu gece..

Dilimde bitmeyen,sözler.

Gözlerimde akan yaşlar

İçime sığmayan sevdalar;

Olup taştın bu gece.. 

Ne anladım, ne anlattım. 

Bir hayaldin baka kaldım

Maziye daldıkça daldım, 

Dönülmezim oldun, bu gece.. 

Düştüm bir diyarı gurbete

Aldanınıp kaldım gülüşlere

Ah ile vah ettim ömrüme

pişmanlığım oldun bu gece.. 

Kapılar açıldı birbi ardına

Birini geçtim biri çıktı karşıma

Gördüm gerçeği yalanı yanyana

Hakikatim oldun bu gece. 

Geçmiş yaşantım geldi gözüme

Eksiklik hatalarım özümde

Kalkıverdim sıratı geçmeye

Mahşerim oldun bu gece. 

Seller gibi çağladım

Akıp akıp duruldum

Kuru bir yaprak gibi savruldum, 

Sonsuzum oldun bu gece. 

Hüzün oldun,sevda oldun,. 

Bir amansız sızı oldun

Çaresiz savunmasız yakaladın

Esirin oldum bu gece.. 

Sen anlattın ben dinledim

Türlü hayallere daldım

Bir güldüm bir düşündüm

Yoldaşım oldun,bu gece. 

Zaman akıp geçti yanında,

Hasret,özlem taşındı vuslata

Gün aydınlandı şafakta

Sabahım oldun, bu gece. 

AYRILIK

Sen benden gideli .. 

Neler neler değişti anlatabilseydim 

Dalgın dalgın bakışlarım. 

Ağaran saçlarım, umutsuz çırpınışlarım. 

Ara ara içime doğan varlığını hisseder gibi ışıldayan gülüşlerim.Ya birden yokluğunun tüm gerçeğinin soğuk ayaz rüzgarı gibi yüzüme çarpışı,, 

Aman Allahım! 

Gökyüzü neden bukadar daraldı, ya içimdeki hasret,kocaman bir dünya olup neden taşmak istesin? Anlatmak isterdim... 

Birdaha olmayışının tarifsiz acısını. 

Yokluğunun hiç olmadık kadar koyuşunu.

Keşkerim içinde pişmanlıklarım var birde..

Şimdi yaşasaydın anlatacak,

Kelime ve cümleler biriktirdim. 

En zor şiir ayrılık şiiriymiş biliyormusun, 

İçinde volkanlar var yangınlar, 

Ama yansıtacak kelime bulamıyorsun,

Dilinde yüreğinde kelimeler düğümleniyor..

Hayattan gideli.. 

Kaç mevsim kaç bahar oldu, çocuklarım oldu, rüyalarım oldu ama hiç tutunacak dalım olmadı.

Galaksisi olmayan bir yıldız gibi körkütük ilerledim evrende. Acılı türkülere tutundum,kör kurşunlara geldim.

Basit sade halk türkülerinde seni aradım,sazın mızrabının  melodisinde,ney'in buğulu derin  sisli inlemelerinde gözlerimi kapatıp seni aradım.. .

Kaybedince bilinen kıymet bukadar oluyor işte.. Bağışla.

Sen benden gideli... 

Yüreğimdeki yerin acın içimde bir çiçek, belki tozlu bir raf olacak ama hep içimde bitmek tükenmek bilmeyen arayışlarımda, hasretlerimde ve özlemlerin en saf en doğalında nefesim kadar yakın kalacak. Doğduduğumda hissettiğim sıcaklığım hayatta hatırladığım ilk anım olarak kalacaksın.

Engel olamıyorsun.. Gitme diyemiyorsun. 

Zaman eriyip gidiyor.. 

Kum taneleri gibi kayıp gidiyor, avuçlarından. 

En sevdiğini toprağa kendi elinle bıraka biliyorsun.. 

Zaman dönüyor yaşam devam ediyor.. 

Kabuk bağlıyor yaralar sızılar diniyor,

Bir yanın hep eksik kalsada. 

İnsanın Annesi bir kere ölüyor..

İnce çizgi

İnce bir çizgi;

Yaşamla, ölüm

Savaşla, barış

Aşk ile nefret.

Felsefede tartışılmış

Matematikte formüle edilmiş, 

Edebiyatta yazdıkça yazılmış, 

Şiir olmuş,roman olmuş,öykü olmuş. 

İnce bir çizgi... 

Ötesi bir adım ötesi yokluk ve hasret var..

Belkide ölüm.. 

Bir adım ötesi bir nefes sonrası, 

Bilinmezlik deryası.

Doğu ve Batı arasında olduğu gibi..

Sınırları birbirine karışmayan. 

Öteki dediklerimiz.

Kılıç kınından çıkınca;

Kızıl kıyamet kopmadan. 

Baş gövdeden ayrılmadan dinmeyen öfkeler var.

İnsana insan eti haram.. 

Haramla helal arasındada ince bir çizgi var. 

Sıcak ve soğuk. 

İnce ince kar yağıyordu gariplerin üstüne.

Gözlerini kapattı Baba, 

Şömine nin etrafında üç kızıyla közde çayını içerken, düşler ülkesinde.

Kızının kesik kesik öksüğü uyandırdı düşünden, 

İlacını alamamış olduğu gerçeği geldi aklına.

Düşler ve gerçekler göz açıp kapanınca birbirinden ayrılmıştı. 

Dilinden;Bir ayrılık bir yoksulluk bir ölüm,türküsü.

İnce çizgi yok aralarında akrabalık var.

Üçünü kefelere koyup tartınca biri birine ağır gelmemiş.

Dost,düşman

Gece ve gündüz

Birbi içinde saklanmış, sağlık ve hastalık. 

Ne zaman nerede nasıl değişecekler yerlerini. 

Devran hep böyle gitmeyecek;gençliğin ihtiyarlığı gelecek. 

Ucuz olacak insan etiyle kemiğiyle.

Toprak gurur ve kibiri yutacak.

Bu böyle sürüp gidecek.

Gün gelecek çizgilerde kalkacak, perdelerde.

Senaryomuzu rolümüzü oynayıp giderken, 

Hayat hep yarım kalacak hep eksik. 

Arkamızdan insanlar;iyi yada kötü dıyecek.. 

Düşünmek ve Anlamak

Ben, sen, o.

Biz, siz, onlar.. 

Şimdi bir masal anlatayım sana.. 

Pireler berber iken. 

Develer tellal iken..

Bu masalın kahramanı yok ama. 

Ben söyleyim halk kazandı,

sen söyle anonim yada,

La edri;yani felsefede bilinmezlik. 

metafizik te  mutlak varlık.. 

Biraz kullan artık verilen beynini.

Yaradan oku dedi ilk emrinde.. 

Tefekkür et dedi,, 

Anlayanlar için bir çok hikmet vardır dedi.. 

Gözlerini sabit bir noktaya bakıp duramadığın gibi,, 

Beynini saplama kör bir noktaya.. 

Bir ağaç düşün.

köküt toprakta,kökü yoklukta.. 

Dalları yemyeyişil çiçekler açarken.. 

Her bir dalı gökyüzünde,

ayrı ayrı yönlere bakan. 

Gövde de bir oluşu. 

Bir nehir düşün dostum! 

Çıkış noktası bir küçük oluk.. 

Katıla katıla taşkın bir nehir oluşunu.. 

En sonunda denizde yok oluşunu. 

Birden başlayıp,kollara ayrılıp,

yine birde son buluş. 

Tıpkı insanın yaradılışı gibi.. 

Tıpkı Hz. Adem den başlayıp,

yedi kıtaya dağılan.,

kavim topluluk, 

Koloni ve şehir oluşumuz gibi.

En sonunda toprakta yok oluşumuz gibi..   

Bu benden bu senden demeyi unut. 

Hz yusuf'u kardeşleri niçin attı kuyuya.. 

Farklı diye, çekemediler kıskandılar.. 

İnsan bu, yoksul da olabilir varlıklıda, 

Ama ikisininde bir gururu ve şerefi olduğunu unutma. 

Birinin az diğerinin çok olmadığını düşün.

Bırak artık öyle gerekiyordu, demeyi..

Benim dediğin herşeyi düşün.. 

Arsa, toprak, bina,Konut.. 

Daha daha dostum..benim dediğin ne varsa.. 

Evlat, eş, anne baba..

Kıyafet. Sahi seninmi?

Senden önce kimler kimler onlara benim demedi ki.. 

Seninse neden bırakıp gittiğini düşün düşün ki 

Bir şimşek çaksın ruhunda, 

Merhamet, vicdan ve şefkatin özüne çağırsın. 

 

Yine herşey sözde kalacak.

Yine yağmur yağacak sonra güneş açacak.

Yine zulmeden zulmünde, faizci kârına bakacak.. 

Yine insanlar ölecek savaşlar çıkacak.. 

Silahlarsa hep üretilecek. 

Kalemler kırılacak sonra..

Okuyup anlamayan cahiller türeyecek.

Ben diyecem yine ormanlar yanmış, bir çocuk daha ölmüş, 

Bir zenci kazara polis kurşunun da ölmüş.. 

O bana.;

-Sana değmeyen yılan bin yaşasın diyecek. 

Ne söylenebilir ki bunun üstüne.. 

Yine benim bildiğim doğru, dersin. 

Yine en iyi! kimsenin düşünemediğini sen düşünürsün.. 

Yine sen ve senin ailen en Soylu, en üstün. 

Ben ise en güzel yemişleri sana sunan toprağım sadece..

işlenmemiş sessizliğim.

Hiç konuşulmamış..

insan eli değmemiş bozulmamış bir coğrafyayım..

Ütapyanın en siyahisi Bilal'i habeş'inkinden olanım hemde.

Şair bu yazdıkça yazası gelir, topumun kanadıkça kanayan yarasıdır. 

Öyle yazmak için yazandan değil.. 

Doğal acemi ve çocuk sudur.

Koştukça koşan asil bir kısraktır,

çatlama dan durmayan. 

Kardeşçe ve hür.

Arada lazım mecazı mürsel ve kinaye. 

Hem manide yazabilirim ki..

Pencereden asması

Mavidendir yazması

Ben sevdim eller aldı.

Nerde bunun babası..

Güzelde oldu. . 

İstenende bu değilmi;

Anlam yok amaç yok..

Sonra demezler mi sanamı düşmüş..

Toplum ve kanayan yaralar.. 

Yazmak sanamı düşmüş.

Ozaman.. 

Gel gelelim masalın sonuna..

Onlar ermiş muradına biz çıkalım kerevetine. 

Uzun uzun yaşamışlar mutluluk diyarında..

Gökten üç elma düşmüş biri anlatana biri yazana biri dinleyene.. 

Divan denemesi

Sırrı hüdayı esrardır gözlerin, 

Şaşkınlara dergahı hidayettir.

Nefesi sıhhatte isyan ne mümkün

Dertli gönüllere şifadır gözlerin. 

Badı sabahta esen ılgıt yelleri

Canı cihana değişilmez ruhi fenadır

Sen canı Cananda ararken.. 

Ol şahı cihana hükümdar dır gözlerin. 

Hikmeti Rana müpteladır biçare gönüller

İzzeti takibe sevdalı sineler.

Bırakıp gidersen ahu zar eyler, 

Müptelayı belayı def eyler gözlerin.

İzzeti nefsimi güruh eyledin

Dili fenayı beka eyledin

Bu demde gönlümü Şen şakrak eyledin.

Ol deryayı aleme benzer gözlerin. 

Cevri cefayı senle çekerem,

Kahrı belanı lütfu servet bilirem

Sensiz darı dünyayı zindan görürem. 

Dilberi şuhi ceylandır gözlerin.. 

Akşamdan çöktü bir firkati hüsran. 

Gark eyledi sükuta devri devran

Bir anda açıldı perdeyi esrar

Güneşten ziyade doğunca gözlerin.

Aczı fakrımı mazur eyler

Ervahi ruhumu şakir eyler

Gamı kahrı derdi dünyanın tasasını

Razı eyler bir bakışınla gözlerin. 

Gel

Hayata başlarken,

Aldığım ilk nefes gibi,

Mecburi, zorunlu ve doğal gel.. 

Sabah uyandığımda gözümü açar gibi

Güneşte gözümü kamaştırır gibi,gel.. 

İçimi ısıtan bir nefes., 

Ruhumu,okşayan.

Gülüşlerinle gel.

Bekledim biliyormusun! 

Daha,

karacaoğlan deyişleri,okunurken.. 

Annem babam doğmamış,

Var olmamışken.. 

Seni bekledim

Biryerlerde olduğunu,

bana döneceğin günü hayal ederek. 

Mantıksız ve karmaşık bende biliyordum.. 

Gelmeyeceksin onuda anladım.. 

Söylermisin nerden düştün içime.

Bugün gelir

Yarın gelir diye.

Bir ömür tükettim. 

Bir avuç toprak özetledi hayatı..

Yaşamın kaynağını. 

Sen hep yaşadın ama

Ötme bülbül ötme dedikçe..

daha derinden,

daha bir tutkulu, ötüverdin.

Söylermisin noldu sonra? 

Kim kazanırki kaybeden olduğu müddetçe.. 

Gel, dön dedikçe gidişine noldu.. 

Şimdi gelsende boş gelmesende..

Yinede sana bir sır vereyim..

Fırsat bulursan yinede gel. 

Olmayan mutluluk.

Şu yapraktan süzülen,

Damlara bak dedi;

Doğan güneşin güzelliğine. 

Hatta birde,

Nemrut dağından izleyelin,

daha canlı ve yakın.. 

Denizlerimiz dedi,

Büyük bir nimet. 

Hangi ülkenin üç köşesi denizlerle çevrili? 

Dört mevsimin,

tam tamına yaşandığı,

cennet yurdum..

Hala mutsuzmusunuz?

Kuşların cıvıltısı..

meyvelerin lezzeti, 

aroma kokusu sonra. 

Mutlu olmak için,

o kadar neden varki.

Mutluluk insanın içinde olmalı.  

Uzun,yorucu,

İnşaat işçiliği sonunda.

ugrayıp çay içmek istediğim,

bir çay ocağıydı.. 

Haklısınız dedim efendim.. 

Mutlu olmak için okadar neden var ki! 

Hem neden mutsuz olayım ki.. 

Bir yara daha eklenmişti ruhuma.

Çaresizlikten öteye, 

Anlaşılmamışlık. 

Birden dalıp gidesim geldi okyanusa.. 

kimse göründüğü gibi değil.. 

Urfa'nın özlü bir sözü vardır hani.. 

"Dışı seni, içi beni yakar"

Tanımasaydık?

Gökyüzünden bakınca yer yüzene.. 

Karınca sürüsü kadar insan topluluğu arasında.. 

Bunca bayır, ova çayır.. 

Sıradağlar. 

Kavimler obalar ve ırklar.

Toplum ve sosyoloji içinde.. 

Bilim ve felsefe içinde.. Reform, rönesans inkılap devrimler olurken. 

Yağmurlar yağarken dereler taşarken.fizki ve beşeri haritalarda sınırlar değişirken.. Freud gençlik çocukluk dönemleri ele alırken.. Yaşlanıp ölüme uzanan hayat serüveni içinde.Tolstoy savaş ve barışı yazmamış, Dostoyevski yer altından notları.. 

Aşk Romeo ve Juliette kaldığı günlerde.. 

Kerem aslıya, ferhat şirin'e yazılmıyordu daha.. 

Sen ve ben ayrı iki dünya.. İki uç nokta kuzey ve güney.. Yeryüzündeki en uzak mesafe kadar uzak ve soğuk.. Antarktika'da  bir buzdağı,nesli yok olmuş bir tür olma ihtimali varken.pi sayısı bulunmamış. Dünya öküzün başında tepsi içinde soylulara sunulurken..spartaküs ilk başkaldırıyı yapmamıştı, haliyle adettendi kölelik.. Selfler ve prensler, yeniçeriocağında isyan çıkarmamış genç Osman hiç katledilmemiş olsaydı.. Keşke olmasaydı dediğimiz diyeceğimiz tüm olaylar fizik kurallarına rağmen oluştu oluşuyorken.. 

İki çaresiz insan yine sen ve ben.. Değiştirebilir miydik nakıs talihimizi.. Habille kabili kardeşçe sarılmasını sağlayabilirmiydik ki.. İlk kan akmamış kendi kendi türüyle savaşmayan bir insan topluluğu kurabilir miydik. Ve en önemlisi! 

Düşündünmü hiç başını avuçlarına alıp.. Ve sordun mu kendi kendine!Sahi hiç tanımasdık birbirimizi... Dediğin oldumu... 

Çelişki

İnişler ve çıkışlar. 

Basit ten karmaşığa sıralamalar..

Evren ve hayat

Karmaşık ilişkiler. 

Baştan ayağa aldanışlar, aldatmalar.

Yalvarış ve varoluş

Kaygılarım var düşüncelerimde. 

Hepsi iç içe.

Fonksiyonlar türev yada integral.. 

Ya çapraz bağlar.

Yanlızlık ve toplum

Var ile yok arasındaki kalıtım. 

Nerede başlayıp nerede biteceğini kestirmeden.. 

Akıp gıden bir zaman. 

Sen ve ben

En önemli mesele. 

Kazandım dediğin de kim kaybetti. 

Canım acıdı! 

Ben iyiyim ama,dediğimizde. 

İşte hayat ve algoritması. 

 Ağlamak ve gülmek

Ölüm ve yaşamın kısaltılmışı. 

Nereden nereye bukadar da olmazki. 

Aç ve tok

Birbiri halini anlamaz ki;

Biri der başıma yağdı kar, 

Diğeri der günaydın sabah oldu. 

Hayal ve gerçek

Az önce dediğim zamanlar. 

Yani bir varmış bir yokmuş misali. 

Doğmayan pişman., doğan bin pişman.. 

Taş pirinçten fazla olunca., 

Ayıkla taşın pirincini.

ARAYIŞ

Yandık, yanıyoruz yandılar.. 

Bir çırpınışdı bizimkisi 

Derinleştikçe girdaplaşan. 

Bataklığın soğuk ve sıcak tatlımsı çekim gücü

Yakınlaştıkça bir okadar uzaklaştıran.

Sevdik,seviyoruz sevdiler bir okadar insan.. 

Geldiği gibide gittiler.. 

Akıp gıden zaman içinde nereye ve nezaman düşeceği belli olmayan bir yolculuk..

Senmiydin,benmiydim onlarmıydı..

Gökyüzü çatısı altında, 

İçimizde korkunç bir yaşama arzusu. 

Görünüşte ayrı,gerçekte aynı birbirimizi tamamlayan bütün. 

Gelde izah et çelişkiler içindede bunu..kök ve dal desem.Sende bilim ve felsefe desen;

Herkes kendince bildiği kadar anladığı kadar anlatsa hayatın anlamını. Duyguları ve istekleri bitmek tükenmek bilmeyen, , 

Biraz kırgın biraz yorgun ufukta güneşin batışı, böğrüme son nefesi andıran tükenmişlik. 

Direnmelisin diremmeliyim direnmeliler.. 

Diyen bir ses uzaklardan ama sadece bir ses, 

Yankılandığı duvarın oluşumunu bile bilmeden. 

Umudunda tükendiği bir boşluğu nasıl anlayabilir ki? 

Belki yarın belki yarındanda yakın diye diye beklemekten tükenen umutları.