Hayat yormazmı sandın,
Bak nasıl döküldü saçlarım,
Ağardı sakalım,
Bırakmadı peşimi kaygılarım,..
Kocaman bir dünya var gezilesi,
Ilgın,ılgıt seher yelinde,
Gökkuşağı var renkli kaydırak gibi.
Benim ise umutsuz bir hayalim var.
Ardım sıra bıraktığım hatıralar gibi.
Yokluğuda yaşadım, varlığı da.
En çok yoksulluğu sevdim hayatta,
Alnından öpülesi, çaresizliği,..
Seni en çok sevmek,boynumun borcu gibi,
Öyle candan, öyle samimi,
Aynı anadan doğma, kardeşçe.
Onca yüce dağ başı dururken,
Kırklar dağının düzünü sevdim,
Orada arındım benliğimden,..
Helyum gazı,balonu çıkarsın gökyüzüne,
Bize sade, gösterişsiz bir yaşam düşsün.
Köpeğin kuyruğu ile savaşı gibi,
Kazananı olmaz yaşamın,
Biriktirdikçe az gelir servetin.
Oysa ne güzel bir serçenin yaşamı,
Daldan dala, bağımsız ve hür.
Tarihin en kapitalist buluşunu,
Lidyalılar icat etmeseydi,
Napolyon para,para ve para demeyecekti.
Ben kendi özümde,sessizliğimde yaşarken,
Yaşamı irmik irmik tırmıkladim,
Eledim unumu astım eleğimi dediğim anda,
Yine yeniden başladı hayat kavgası, mücadelesi,
Kim demiş dünyada rahat var diye,..
Gör bak nasıl döküldü saçlarım,
Agardi sakalım...