Yürümekle biter mi yollar,
Karanlık ve dar sokaklarda
Arkama bakmadan yürürken
İçimden söylüyorum türkümü,
Sessizliğime ortak olsun diye
Korkularımı bastırsın diye.
Bir sor bakalım;
Şimdi nereye gideyim?
En çıkmaz karanlık gecelerde...
Başımı hangi taşlara vurayım?
Ruhumun en asi en şiddetli hezeyanlarında,
Sana gelmişim, sana sığınmışım.
Güneşin,evreni aydınlattığına inandığım gibi,
Sana inanmışım.
Çığ gibi dökülünce üstüme yanlızlık,
Açılınca kabuk bağlayan yaralarım,
Kanayıp sızlamaya başlarsa,
Kim öper anamdan başka,
Acımı dindirmek için.
Bir sor bakalım...
Ne yangınlar, ne fırtımalarda,
Okyanusun en derinliğinde.,
Deli gibi tutunmuşum hayata.
Bu çılgınca yaşamak aşkına...
Taviz vermişim kendimden, prensiplerimden.
Ne anlamsız,ne saçma kavgalar içinde,
Yine kendi kendime yapmışım.
Bir hayat örmüşüm, pişmanlıklar içinde.
Oysa bende kahraman olmak isterdim,
Kızımın gözündeki kahramanlığım gibi.
Bir sor bakalım.,
Şimdi yeniden nasıl başlayalım,
Hiç birşey yaşanmamış gibi, en baştan
Herşey paramparça darmadağınık,
Olduktan sonra.
Zaman daralmış ömür bitmiş,
Ben yeni öğrenmişim yaşamayı,
Yeni anlamışım hayatın anlamını,
Ve yeni görmüşüm gözlerdeki denizi, deryayı.
Bu tutarsız çelişkiler içinde,
Hayatı sorgulayan felsefelerim oldukça.
Kime derdimi anlatayım,
Kim anlar ki beni.
Bir sor bakalım.
